یکی از دوستای صمیمیه صمیمیم تو دانشگاه که بهمون گروه نیویورکیها می گفتن بهم زنگ زد.....
خیلی زشت شد آخه هر چی فکر کردم اسمشو یادم نیومد...تنها کاری که می تونستم انجام بدم که سوتی ندم، این بود که تو حرفام سعی نکنم اسمشوصدا کنم....
می بینی تو رو خدا! این زمونه چه می کنه با ادم....
۸ نظر:
بد زمونه ایه
عجب!!!!!!!!!!!
رودربایستی همیشه بده
من همیشه تو این مواقع با یه عذر خواهی رسمی و شکیل اسم طرف رو میپرسم.
نترس، هیچ اتفاقی نمی افته..!!!
این جور مواقع باید دست پیش رو گرفت و طلبکار هم شد از طرف. مثلاً باید به طرف بگی:
"ببین اونقدر بی معرفتی و کم زنگ می زنی که آدم دیگه اسمت رو هم فراموش می کنه... قبلنا معرفتت بیشتر بود!"
خوب میشی...
چپ دست: هر وقت از این راه ها وارد میشم دوستام بهم میگن چیه دست پیش رو گرفتی پس نیوفتی ی ی ی ؟!!!!
عجب
اوه یس...
زیاد دقت نکن... خب؟
ارسال یک نظر